کابل فیبر نوری از رشته های بسیار نازک شیشه ای یا پلاستیکی تشکیل شده که دادهها را به صورت پالس های نوری منتقل می کنند. این کابلها دارای ساختار پیچیده ای هستند که شامل بخش های زیر می شود:
* هسته (Core): بخشی از کابل که نور در آن منتقل می شود و معمولا از شیشه یا پلاستیک بسیار خالص ساخته شده است.
* روکش (Cladding): لایه ای از مواد نوری با ضریب شکست پایین تر که نور را در هسته نگه می دارد.
* پوشش محافظ (Buffer Coating): برای حفاظت مکانیکی و جلوگیری از آسیب دیدگی هسته و روکش.
* پوشش خارجی: که ممکن است شامل لایه های مقاوم در برابر رطوبت، فشار و مواد شیمیایی باشد.
کابل های فیبر نوری بسته به نوع کاربرد به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:
۱. فیبر نوری تک مد (Single-Mode)
– برای انتقال داده در مسافت های طولانی و با سرعت بالا مناسب است.
– این نوع بیشتر در شبکه های مخابراتی و اینترنت بینالمللی به کار می رود.
– هم چنین دارای هسته نازک تر و قابلیت انتقال سیگنال های نوری با طول موج کوتاه است.
۲. فیبر نوری چند مد (Multi-Mode)
– از این نوع برای انتقال داده در فواصل کوتاه تر و با سرعت های کمتر استفاده می شود.
– بیشتر در شبکه های محلی (LAN) و ارتباطات درون ساختمانی کاربرد دارد.
– فیبر نوری چند مد دارای هسته ضخیم تر و ظرفیت بالاتر در انتقال داده های همزمان است.